za publicystykę w „Tygodniku Powszechnym”, za książki podróżnicze i programy radiowe, szczególnie „Za pamiętniki młodej lekarki”, emitowane w Programie III Polskiego Radia
Dziennikarka, felietonistka, aktorka, autorka skeczy i programów satyrycznych. Uczestniczka Powstania Warszawskiego. Popularność przyniosła jej seria skeczy „Z pamiętnika młodej lekarki” emitowanych w radiowej Trójce. W latach 40. XX w. występowała w teatrach w Krakowie, Łodzi i Wrocławiu. W 1958 r. zaczęła współpracę z rozgłośnią Polskiego Radia we Wrocławiu, współtworząc kabaret „Studio 202”. Autorka książek, m.in.: „Ślady na oceanie”, „Przygoda w Lagos”, „Inny rytm”, „Miłość w odcieniu ochry”, „Moi przyjaciele Latynosi” i autobiografii „Obecność”. Była stałą felietonistką „Tygodnika Powszechnego”. Zmarła 17 maja 2011 r.
Fragment wywiadu dla KAI, 23 kwietnia 2009 r.
W jednym z wywiadów powiedziała Pani, że wiara jest w Pani życiu bardzo ważną rzeczywistością. Gdy Pani przestała pracować w radio, zaczęły ukazywać się w „Tygodniku Powszechnym” piękne miniatury, które ujawniły ten rys Pani osobowości.
Ewa Szumańska: Przejście od Młodej Lekarki do miniatur w „Tygodniku” został podyktowany przez normalny bieg dziejów. Do „Tygodnika” przeszłam w 1982 r., gdyż wszelkie inne pisanie w innych pismach byłoby dla mnie niemożliwe, a tylko krakowskie pismo stwarzało w tamtym okresie oazę wolności myślenia i mówienia, a przynajmniej milczenia. Cieszyłam się ogromnie, że mnie tak ciepło i serdecznie przyjęli, dlatego że dalsze pisanie w oficjalnej prasie, która ukazywała się w Polsce stanu wojennego, było niemożliwe. A ponieważ zawsze byłam osobą wierzącą, moja droga do „Tygodnika” była zupełnie naturalna, nie musiałam przezwyciężać pewnych postaw lub sztucznych zachowań, których wcześniej we mnie nie było, gdyż zawsze byłam człowiekiem wiary.